تفاوت‌های شگفت‌ انگیز بین باریجه و آنغوزه | خواص و کاربردها

باریجه و آنغوزه دو گیاه دارویی با خواص شگفت‌ انگیز هستند که در طب سنتی به عنوان داروهایی با فواید متعدد شناخته شده‌ اند. این دو گیاه علاوه بر اینکه کاربردهای درمانی خاصی دارند، تفاوت‌ های چشم‌ گیری نیز در ترکیبات شیمیایی و کاربردهای پزشکی خود دارند. در این مقاله از بازرگانی شادان، به بررسی تفاوت‌ ها، خواص و کاربردهای این دو گیاه خواهیم پرداخت.

باریجه چیست؟

باریجه (Ferula gummosa) گیاهی است از خانواده چتریان که در مناطق کوهستانی ایران به ویژه در نواحی شرق کشور می‌ روید. این گیاه به طور سنتی به عنوان دارویی طبیعی برای درمان مشکلات مختلف به کار می‌ رود. ماده اصلی استخراج‌ شده از باریجه گُم است که به صورت رزینی از ساقه آن جدا می‌ شود. گُم باریجه برای درمان مشکلات گوارشی، تنفسی، و التهابی مفید است.

ترکیبات شیمیایی باریجه

ماده رزینی که از باریجه استخراج می‌ شود دارای ترکیباتی مانند اسیدهای چرب، مواد گلیسیری و مواد معطر است. این ترکیبات سبب می‌ شوند که باریجه به عنوان یک ضد التهاب و ضد میکروب طبیعی عمل کند. بر اساس تحقیقات، باریجه می‌ تواند به تقویت سیستم ایمنی بدن و کاهش التهاب کمک کند.

خواص باریجه

باریجه، گیاهی با خواص درمانی بی‌ نظیر، از زمان‌ های قدیم در طب سنتی برای درمان مشکلات گوارشی، تنفسی و التهابی مورد استفاده قرار گرفته است. مهمترین خواص این گیاه عبارتند از:

1. ضد التهابی: یکی از مهم‌ ترین خواص باریجه، توانایی آن در کاهش التهاب است. استفاده از باریجه به کاهش التهابات مفاصل و دردهای مرتبط با آن کمک می‌ کند.

2. مفید برای مشکلات گوارشی: باریجه به عنوان یک داروی موثر در درمان مشکلات گوارشی شناخته می‌ شود. مصرف آن می‌ تواند به بهبود هضم، کاهش نفخ و رفع سوء هاضمه کمک کند.

3. تقویت سیستم تنفسی: باریجه به عنوان یک گیاه ضد اسپاسم و ضد سرفه شناخته شده است و می‌ تواند در درمان بیماری‌ های تنفسی مانند آسم و برونشیت مفید باشد.

پیشنهاد ویژه: می توانید جهت دریافت مشاوره رایگان و تخصصی درباره قیمت و خرید عمده آنغوزه مرغوب تماس بگیرید. (کلیک کنید)

آنغوزه چیست؟

آنغوزه (Ferula assa-foetida) نیز یکی دیگر از گیاهان خانواده چتریان است که در مناطق خشک و نیمه‌ خشک ایران به ویژه در استان‌ های خراسان و کرمان می‌ روید. این گیاه به دلیل ترکیبات ویژه‌ای که دارد، در طب سنتی به عنوان یک درمان‌ کننده مؤثر برای مشکلات مختلف گوارشی، تنفسی و عصبی استفاده می‌ شود.

ترکیبات شیمیایی آنغوزه

ترکیبات شیمیایی آنغوزه شامل اسیدهای چرب، ترپنوئیدها و سیتوتوکسین‌ ها است. این ترکیبات باعث می‌ شوند که آنغوزه خواصی چون ضد باکتری، ضد قارچ و ضد اسپاسم داشته باشد. همچنین آنغوزه می‌ تواند به عنوان یک آرام بخش طبیعی عمل کند.

خواص آنغوزه

آنغوزه، گیاهی با خواص شگفت‌ انگیز، از دیرباز در طب سنتی به عنوان درمانی طبیعی برای مشکلات گوارشی، عصبی و تنفسی شناخته شده است. خواص آنغوزه عبارتند از:

1. ضد اسپاسم: آنغوزه یکی از گیاهان قوی در درمان اسپاسم‌ های عضلانی و شکمی است. به همین دلیل در درمان مشکلات گوارشی مانند نفخ و دردهای شکمی بسیار مؤثر است.

2. آرام بخش: یکی از خواص مهم آنغوزه این است که می‌ تواند به عنوان یک آرام بخش طبیعی در درمان اضطراب و استرس مؤثر باشد. این گیاه به طور سنتی برای بهبود خواب و کاهش نگرانی‌ ها استفاده می‌ شود.

3. ضد عفونی‌ کننده: آنغوزه به دلیل خواص ضد باکتریایی و ضد قارچی خود می‌ تواند به درمان عفونت‌ های مختلف کمک کند.

حتما بخوانید: قیمت و خریدعمده شیره آنغوزه (کلیک کنید)

اصلی ترین تفاوت‌های باریجه و آنغوزه

باریجه و آنغوزه دو گیاه دارویی مهم هستند که در طب سنتی ایران کاربردهای فراوانی دارند. این دو گیاه به دلیل ویژگی‌ های شیمیایی و درمانی خاص خود در درمان مشکلات مختلف مورد استفاده قرار می‌ گیرند، اما تفاوت‌ هایی نیز در ترکیبات، خواص درمانی، محل رویش و کاربردهای آن‌ ها وجود دارد. 

1. تفاوت‌ های ظاهری باریجه و آنغوزه

باریجه دارای ساقه‌ ای ضخیم به ارتفاع ۱ تا ۲ متر و گل‌ های زرد رنگ است که به صورت خوشه‌ های مرکب در بالای ساقه ظاهر می‌ شود. برگ‌ های آن شبیه به برگ‌ های چنار است. در مقابل، آنغوزه دارای ساقه‌ ای بلندتر و برگ‌ های بسیار بزرگ‌ تر و درهم پیچیده‌ تر است. این گیاه معمولاً به رنگ سبز مایل به خاکی و گل‌ های زرد رنگی دارد که در وسط ساقه می‌ رویند.

2. ترکیبات شیمیایی و خواص درمانی

هر دو گیاه باریجه و آنغوزه ترکیبات شیمیایی خاصی دارند که باعث اثرات درمانی آن‌ ها می‌ شود، اما این ترکیبات و اثرات آن‌ ها تفاوت‌ هایی دارند. باریجه بیشتر به دلیل خواص ضد التهابی و تقویت سیستم ایمنی شناخته شده است، در حالی که آنغوزه بیشتر به عنوان آرام بخش و ضد اسپاسم شناخته می‌ شود. این تفاوت‌ ها باعث می‌ شود که این دو گیاه در درمان بیماری‌ های مختلف کاربردهای متفاوتی داشته باشند.

3. محل رویش و تولید

باریجه بیشتر در نواحی کوهستانی ایران و در شرایط خشک و سرد می‌ روید. در مقابل، آنغوزه به مناطق خشک‌ تر و نیمه‌ خشک نیاز دارد و در نواحی گرم‌ تری همچون استان‌ های جنوبی ایران رشد می‌ کند. این تفاوت‌ های جغرافیایی باعث می‌ شود که دسترسی به این دو گیاه و فرآورده‌ های آن‌ ها در مناطق مختلف کشور متفاوت باشد.

4. کاربردهای مختلف در طب سنتی

در طب سنتی ایران، باریجه بیشتر در درمان مشکلات گوارشی و پوست کاربرد دارد، در حالی که آنغوزه بیشتر برای درمان مشکلات تنفسی و دردهای مفصلی مؤثر است.

5. نحوه استفاده

باریجه بیشتر به صورت صمغ یا روغن استفاده می‌شود. از روغن باریجه در تولید عطر، لوازم آرایشی و همچنین برای تسکین دردهای عضلانی و روماتیسم استفاده می‌شود. ولی آنغوزه معمولاً به صورت خشک شده یا عصاره مصرف می‌ شود.

6. عوارض جانبی و احتیاطات مصرف

در حالی که مصرف باریجه و آنغوزه معمولاً بی‌ خطر است، باید به دقت در مصرف آن‌ ها توجه کرد. در مورد باریجه، ممکن است مصرف زیاد آن باعث واکنش‌ های پوستی مانند راش یا سوزش شود. همچنین باید در مصرف این گیاه با پزشک مشورت نمود، به ویژه برای زنان باردار یا افرادی که داروهای خاص مصرف می‌ کنند.

برای آنغوزه نیز مصرف بیش از حد می‌ تواند به اختلالات گوارشی منجر شود. همچنین افرادی که به مشکلات فشار خون مبتلا هستند باید در مصرف آنغوزه احتیاط کنند.

سخن پایانی

باریجه و آنغوزه دو گیاه دارویی با خواص درمانی منحصر به فرد هستند که هر کدام برای مشکلات مختلف مورد استفاده قرار می‌ گیرند. باریجه بیشتر برای درمان التهابات، مشکلات گوارشی و تنفسی مفید است، در حالی که آنغوزه بیشتر به عنوان آرام‌بخش و ضد اسپاسم شناخته می‌ شود. این دو گیاه از نظر ترکیبات شیمیایی، محل رویش و کاربردهای درمانی تفاوت‌ هایی دارند که باعث می‌ شود در درمان بیماری‌ ها به طور متفاوتی استفاده شوند. مصرف هر دو گیاه باید با احتیاط و تحت نظر پزشک انجام شود.